"تلاش ناموفق برای ربودن من." داستانی از خواننده ما

تصویری: "تلاش ناموفق برای ربودن من." داستانی از خواننده ما

تصویری: "تلاش ناموفق برای ربودن من." داستانی از خواننده ما
تصویری: فیلم سینمایی خارجی "در راه مرگ" 2017 دوبله فارسی 2024, مارس
"تلاش ناموفق برای ربودن من." داستانی از خواننده ما
"تلاش ناموفق برای ربودن من." داستانی از خواننده ما
Anonim
تصویر
تصویر

ممکن است غیر ممکن به نظر برسد ، اما … باید فوراً اعتراف کنم: در زمانی که این داستان برای من اتفاق افتاد ، من مشروب خور بودم (حتی آماتور نبودم ، اما به احتمال زیاد یک حرفه ای بودم). در آن روز ، طبق معمول ، برای "استراحت روح" به دوستانم رفتم و آن روز بیش از 200 گرم ودکا (که با اندازه ای که استفاده کردم به نظر می رسد "اصلاً مشروب نمی خورد") نوشیدم. به

عصر برگشتم ، چیزی حدود ساعت 21-22. در حال قدم زدن در خیابان تا آخرین خانه تقاطع ، درست در چراغ چراغ ، ناگهان دو دختر را دیدم که قدشان بین 180-190 سانتی متر بود و موهای بور نسبتاً بلندی داشتند و لباس های برنزی پوشیده بودند ، یا لباس های مجلسی یا لباس های تنگ.

Image
Image

من نمی گویم که آنها شبیه دوقلوها بودند ، اما بسیار شبیه به هم بودند و زیبا بودند (که بعد توجه من را جلب کرد). سپس من ندیدم که آنها چگونه لب های خود را حرکت می دهند ، اما من به وضوح شنیدم: "خوب ، با ما پرواز کرد!؟" تصور این که هنگام تولد چنین بانوانی در شهرک وجود نداشت - و این فکر به ذهن خطور نکرد: اولین چیزی که از آن فرار کرد این بود: "بله ، بدون بازار ، دختران!" (چنین تخیلاتی بلافاصله در مغز ظاهر شد که نیازی به فکر کردن در مورد عواقب آن نبود).

و در اینجا چیزی عجیب شروع شد ، که هنوز توضیحی برای آن پیدا نمی کنم. "دختران" در جایی ناپدید شدند ، اما من دیدم (احساس نکردم ، یعنی دیدم) چگونه در حال بلند شدن به آسمان هستم. هیچ "اشعه" وجود نداشت ، من هیچ وسیله ای در مکانیسم بلند کردن "تمدن فرازمینی" ندیدم - من به سادگی ، به آسانی بالا رفتم. البته هاپس مانند یک دست ناپدید شد و من فریاد زدم: "خوب ، بل … ، عقب!" و … به زمین رسیدم!

توجه داشته باشید که در طول "صعود" و "فرود" هیچ گونه بار اضافی احساس نکردم. وقتی متوجه شدم که روی زمین هستم ، شرایط دویدن سریع در من بیدار شد - من سریعتر از آن چیزی که بن جانسون در این فاصله می دوید به خانه دویدم!

من با عجله وارد خانه می شوم ، در را پیچ می زنم - و همسرم شوکه شده است ، او هرگز من را این گونه ندیده است: چشم ها ، مانند یک خرگوش وحشت زده ، رنگ پریده و مانند اسب سواری نفس می کشند! وقتی او "دلیل" را گفت - همسرش توصیه کرد که کمتر بنوشد. صادقانه بگویم ، من نیز این فکر را داشتم ، اما تردیدهای زیادی وجود داشت که "سنجابی" به من سر زده است و تصمیم گرفتم همه چیز را صبح بررسی کنم.

من زود بیدار شدم (تا زمانی که کشاورزان جمعی گاوها را به گله بردند) و شروع به جستجوی دنباله های آنها کردم. آن شب باران خفیفی بارید و آهنگ های من به وضوح قابل مشاهده بود. یک چاپ پای برهنه و پای دیگر روی صندل. عرض پله حدود دو متر است (من بالاخره دویدم!). مسیر من را به تقاطعی رساند ، جایی که قبل از آمدن به دوستانم ، کارگران جاده در حال تمیز کردن جاده قدیمی با یک گریدر بودند تا جاده جدیدی را که به درمانگاه منتهی می شود آسفالت کنند.

و در لبه این جاده شل شده ، چاپ پایم (پابرهنه و صندل دار) را دیدم ، و در ستون صندل دوم خود را دیدم. هیچ اثری از من وجود نداشت (و یادآوری می کنم که آن شب باران کمی باران می بارید) در خود جاده ، حتی اگر واقعاً بخواهم (عرض حدود 15 متر) نمی توانم از روی جاده بپرم. من تصمیم گرفتم که بررسی کنم ، شاید به نوعی در اطراف جاده قدم زدم و فقط صندل را به سمت پست انداختم؟ اما هیچ ردی در دو طرف وجود نداشت.

عجیب و غریبگی به همین جا ختم نشد: "صعود" من چند ثانیه طول کشید ، اما من از ارتفاع حدود 50-60 متری متوجه شدم (چرا تصمیم گرفتم - من به عنوان کوهنورد کار می کنم) سکوی نزدیک سینی های سرپوشیده و سقف فروشگاه و از آنجا که فانوس نزدیک فروشگاه سقف را روشن می کرد ، متوجه نوعی شیء مستطیلی روی سقف فروشگاه کنار دودکش شدم.

در این شهرک (نویسنده نام محل سکونت را مشخص نکرد) من و خانواده ام از شهر آمده بودیم ، هرگز از پشت بام فروشگاه بالا نرفتم و چیزی ندیدم ، اما برای از بین بردن شک و تردیدم ، تصمیم گرفتم از کارایچ بالا بروم (نارون) ، جایی که گاهی شعله های خشک را برای روشن کردن کوره برش می دهم. اما حتی با صعود به بالای درخت ، چیزی ندیدم.

با بازگشت به خانه ، شروع به مرور انواع گزینه ها کردم: هواپیماها در این شهرک پرواز نمی کنند ، هیچ برج تلویزیونی وجود ندارد ، من به رویاهای نبوی اعتقاد ندارم. اما هنوز تصمیم گرفتم بررسی کنم که آیا چیزی روی پشت بام فروشگاه وجود دارد یا خیر! من به استوکرها آمدم ، نردبان را از آنها گرفتم ، به پشت بام رفتم و … یک جعبه تخته سه لا در نزدیک دودکش دیدم ، که چند سالی بود باز نشده بود. بطری های خالی شراب و محصولات ودکا وجود داشت.

فقط خانواده ام از این ماجرا مطلع بودند. در شهرکی که ما آن زمان در آن زندگی می کردیم ، به کسی چیزی نگفتم ، وگرنه نام مستعار "آدم رباینده" را داشتم. من در حال حاضر 56 ساله هستم ، 25 نفر از آنها قویتر از قهوه نمی نوشند. در آن زمان من احمق نبودم و اکنون همه چیز با سر من مرتب است ، اما هنوز نمی توانم برای خودم توضیح دهم که چه بود! حتی اگر "سنجاب" بود ، به نوعی بسیار عجیب و غیرقابل توضیح بود!

توصیه شده: