رد پای خدایان بر روی سنگ ها

فهرست مطالب:

تصویری: رد پای خدایان بر روی سنگ ها

تصویری: رد پای خدایان بر روی سنگ ها
تصویری: زروان؛ ایزد قدرتمند ایران باستان و رد پای فرازمینیان باستان در اساطیر کهن ایران 2024, مارس
رد پای خدایان بر روی سنگ ها
رد پای خدایان بر روی سنگ ها
Anonim
رد پای خدایان بر روی سنگ - سنگ ، رد پا ، رد پا ، اثر
رد پای خدایان بر روی سنگ - سنگ ، رد پا ، رد پا ، اثر

در دوران باستان ، هنگامی که قهرمانان و جادوگران روی زمین زندگی می کردند ، مردم زبان حیوانات را درک می کردند و حیوانات زبان مردم را درک می کردند. و آنچنان ثابت نشده بود که یک فرد بتواند حتی کوچکترین پرنده را آزرده خاطر کند و یک جانور می تواند به یک کودک بی هوش آسیب برساند - و بنابراین ، در آن دوران باستان ، قدیم ، سنگها نرم بودند ، مانند خاک خام

مردم و حیوانات چگونه با هم دعوا کردند؟ هیچ کس این را نمی داند. اما آنها زمینها را بین خود تقسیم کردند و سنگهای مرزی را در مرزها قرار دادند.

گرگ ها و خرس ها ، خرگوش ها و روباه ها پنجه های خود را روی تخته سنگ ها گذاشته و آثار اندام پنجه ای را روی سطح نرم برجای می گذارند. زمان جادوگران و قهرمانان به پایان رسیده است و آنها به مسافت های نامعلوم رفتند. اما زنجیره ای از ردپاها آنها را دنبال می کرد. در اینجا قهرمان با پای خود از یک تخته سنگ خاکستری بزرگ شروع به پریدن کرد و از روی دریاچه پرید و اثر پای برهنه او روی سنگ باقی ماند. و در اینجا جادوگر روی سنگ ها رفت و نمی خواست کفش های نوک تیز خود را کثیف کند. بلافاصله پس از آن ، تخته سنگهای نرم تبدیل به سنگ شدند و برای همیشه آثار کسانی که آنها را لمس کردند حفظ کردند.

تصویر
تصویر

سنگ هایی با فرورفتگی شبیه به رد پای انسان (رد پای انسان) یا رد پای حیوان (رد پای زومورفیک) تقریباً در همه قاره ها - اروپا و آسیا ، آفریقا و آمریکا شناخته شده است. معمولاً ردپاها چند سانتیمتر به داخل سنگ می روند. گاهی خطوط آنها تار به نظر می رسد و گاهی آنقدر واضح است که کوچکترین برآمدگی و فرورفتگی های پا قابل مشاهده است. بیشتر اوقات یک رد پا روی سنگ وجود دارد ، اما تخته سنگ هایی شناخته می شوند که روی آنها دو یا حتی سه رد پا یا پنجه وجود دارد. اگر در مورد آثار چاپ شده انسان صحبت کنیم ، به عنوان یک قاعده ، اینها رد پای برهنه هستند ، اما گاهی اوقات به نظر می رسد که مردی با کفش روی سنگ "پا" گذاشته است. اکثر ردپاها دارای اندازه طبیعی هستند (پای یک مرد بالغ ، یک پای باریک زن یا پای یک کودک) ، اما موارد بسیار بزرگ نیز وجود دارد.

و همه جا سنگ هایی با رد پای در افسانه ها و سنت ها پوشیده شده است. داستانی را که مقاله خود را با آن آغاز کردیم می توان یک افسانه کلی و جهانی دانست. در هر منطقه خاص ، مشخص شده و به جزئیات تقسیم می شود. بنابراین هرودوت ، که سفری به سرزمین سکاها انجام داد ، در جلد چهارم "تاریخ" خود نوشت که بر روی صخره ای در دره دنیستر (برای هرودوت - رودخانه تیراس) ، ساکنان محلی "یک کنجکاوی" به او نشان دادند - تقریباً یک متر رد پای هرکول

و یک همکار مدرن هرودوت ، معلم تاریخ در یکی از مدارس روستایی بلاروس ، به نویسنده این مقاله در مورد جستجوی خود برای سنگی با چاپ دو پا (سنگ در هنگام جمع آوری ناپدید شد) - بزرگسال و کودک ، گفت. که همانطور که در روستا گفتند ، دخترش است. یعنی ، در هر دو مورد ، ما در مورد شخصیت هایی که قبلاً توسط ما مشخص شده صحبت می کنیم: قهرمانان و جادوگران ، که از آنها مشخص است که پیش از ما افسانه هایی با طنین دین بت پرست وجود دارد.

در همان زمان ، بعدها ، در زمان بودایی و مسیحی ، افسانه هایی در مورد سنگ ردیاب ها (همانطور که در دنیای علمی نامیده می شود) نوشته شده است. جوهر چنین افسانه هایی به شرح زیر است: آثار بودا ، مسیح ، مریم باکره ، فرشتگان یا مقدسین ، به عنوان مثال ، الیاس پیامبر ، که یا از آسمان فرود آمد یا صعود کرد ، و سنگها زیر آنها ذوب شدند پا. در همان زمان ، ردیاب هایی وجود دارد ، ردپایی که بر اساس افسانه های محلی ، توسط شیطان یا شیطان بر روی آنها باقی مانده است.

هیچ تناقضی در اینجا وجود ندارد - دین جدید در جایی فرقه های بت پرست را انتخاب کرد و سنگ ها را "تقدیس" کرد ، و در جایی موفق شد بر میراث بت پرست غلبه کند و محققان را شیطان و نجس نامید.همان تقسیم به خدا و شیطان ، مقدس و لعنتی ، تا آب گسترش یافته است ، که در طول باران در فرورفتگی های کوچکی مانند روی سنگ جمع شده است. اولین ، طبق افسانه ، زنده ، شفابخش در نظر گرفته شد ، چشم ها را شستشو داد ، روی بدن بیماران پاشید ، روی کودکان پاشید. دومی مرده نامیده می شد و استفاده از آن به معنای آسیب رساندن به خود بود.

اینها افسانه ها هستند. دانشمندان چه می گویند؟ واقعاً چه کسی ردپایی روی سنگ گذاشت؟ آیا آنها ساخته دست بشر هستند یا شاید طبیعی باشند؟

برای پاسخ به این سوالات ، اجازه دهید به عمق سنگ برویم … ترکیب آن همیشه یکنواخت نیست. تخته سنگ ها اغلب حاوی اجزایی هستند که از نظر رنگ و ساختار متفاوت هستند. این اجزای خارجی به طرز متفاوتی در برابر هوازدگی مقاوم هستند و شیارهای طبیعی را در سنگ ایجاد می کنند. ارزش آن را دارد که کمی آنها را اصلاح کرده ، شکل پا را به شیارها بدهید ، و پیش از ما سنگ ردیاب است. اما چه کسی نیاز به "تعمیر" تورفتگی ها داشت؟ علاوه بر این ، سنگ ها شناخته شده اند ، ردهایی که روی آنها کاملاً ساخته دست بشر است. این کار با چه هدفی انجام شد؟ بگذارید این س inال را به طور موازی از خود بپرسیم - آیا فقط آثار پا توسط سنگ تراشان ناشناس به ما باقی مانده است؟

بدیهی است ، برای درک هدف سنگ های کمیاب ، لازم است تمام علائم سنگی که امروزه شناخته شده است را در نظر بگیریم. اینها آثار دستی روی سنگها هستند (بسیار کمتر از سنگهای کمیاب رایج هستند) ، نقاشی های پنجه حیوانات و پرندگان قبلاً ذکر شده ، تصاویر صلیب ، دایره ، نعل اسب ، تیر و در نهایت ، فرورفتگی به شکل قیف ذوزنقه ای ، مثلثی یا نامنظم روی سنگها حک شده است. جالب است که همان افسانه ها در مورد آب دارویی (زنده) با سنگ های جام همراه است ، مانند سنگ های کمیاب. این نشان می دهد که هر دو نوع سنگ بخشی از یک فرقه بودند. در عین حال ، همه سنگ های دارای نشانه باید نه آثار جداگانه ای از مراسم جادویی دوران بت پرست ، بلکه عناصر یک فرقه واحد در نظر گرفته شوند - به ویژه وقتی در نظر بگیرید که بسیاری از آنها در مقدسات باستانی یافت شده است.

توصیه شده: